آغاز و سیاهه ی پیشکشی ها:
“من با پیشانیِ فراخ و تار موهایی سیاه به این پهنه ی آرام، پای گذاشته ام…”
دوست من، تو نیز به اینجا خوش آمدی!
— — — — — — —
دفتر صفرم:
پیشکش دی
— — — — — — —
دفتر یکم:
تقدیم به مادرم؛
که همیشه از شباهت عجیب مان در عجب گشته ام…
مادری که در غم و شادی من می گریست و شاید هرگز این کتاب را نخواند…
— — — — — — —
دفتر دوم:
تقدیم به حجت اسدی
بخاطر مخالفت های روشمند ایشان که برخی از جهت گیری های بنیادین مرا سبب گشتند…
— — — — — — —
دفتر سوم:
به:
سین. ح جیمی. (کوروش خراسانی)
به پاس تلاش های دی دادشناسانه اش
— — — — — — —
دفتر چهارم:
تقدیم به خودم… تقدیم به دی داد ۳۰ ساله، تقدیم به ۳۰ سالگی ام… تقدیم به سنی که می رود تمامی آن چیزهایی را که با خود آورده است، با خود ببرد! تقدیم به سن و سالی که تماما حواس مرا به خود پرت کرد تا نهایتا تمامی حواسم را از خود پرت کرده باشد… تقدیم به دی داد و سن و سالش…
— — — — — — —
پیشکشِ الف. باقری (مهرداد)
— — — — — — —
پیشکشِ پ. ف. الف. که انگیزش اصلی نگارش این اثر بود…
{از ایشان همچنین بابت زحمت تهیه ی عکس های این وب-سایت، کمال سپاسگزاری را دارا هستم.}
— — — — — — —
تقدیم به دوست جوان و نازنین ….. ….. به پاس صدها ساعت گفتگوی پرشور در سرما و گرما؛ شادی و غم؛ خستگی و قبراقی و حالات دیگری که تجربه شان بدون ایشان برای من هرگز ممکن نمی شد…
— — — — — — —
دفتر هشتم (۳۲):
به: میم. و …: آنانی که به بی رنگی های من، رنگ هایی درخشان بخشیده اند.
— — — — — — —
دفتر نهم (۳۳):
تقدیم به نسخه ی جدید خودم (نِئو-دِی داد) که پروانه وار زاده شد…
— — — — — — —
دفتر دهم (۳۴):
به: زنده یاد پدرم که مرد بزرگی بود.
— — — — — — —