از سی سالگی تا چهل سالگی فقط “ده سال” نیست، بلکه “چهل سال” است؛ زیرا که در این دهه است که تمام تلاش های قبلی تو قوام یافته و مسیر آینده ی حرفه ای ات ریل گذاری می شود.
(چنانچه در این بازه از عمرت هستی، هر یک سال زندگی ات را به اندازه ی چهار سال قدر بدان.)
– دِی داد
پانوشت: این بازه ی ده ساله ی بسیار کریتیکال (از نظر کیفی و نقش تعیین کننده اش در آینده ی زندگی حرفه ای هر فرد) به اندازه ی تمام آن دهه های قبلی سهم دارد.