دی داد

موقعیت:
/
/
آنارشیسم (دو) (224-010)
راهنمای مطالعه

نویسنده: دی داد

1398-06-25

آنارشیسم (دو) (224-010)

در باب ارتباط فناوری و آزادی بشر

در ادامه ی مقاله ی پیشین (با عنوان آنارشیسم یک) در اینجا به دنبال به دست دادن مصادیقی از حدود آزادی های انسان هستم. در مقاله ی قبلی اشاره شد که ارایه ی تعریفی از آنارشیسم نبایست که در اولویت فکری افراد باورمند به آن باشد زیرا که تعریف آنارشیسم آن را از ذات اصلی اش دور می سازد. من بر این باور هستم که فناوری در جهان آنارشیستی نقش مهمی را ایفا می کند.

فناوری بخشی از حیات بشری بوده و بدون آن جریان زندگی انسان در جهان مدرن قابل تصور نیست. ما از آن حیث که انسان هستیم بمدد قوای حل مسئله ی خود فناوری را خواهان خواهیم بود. اگر جنگی عالم گیر رقم بخورد و در نتیجه اش تمامی دانش و فناوری انسان نابود شود، انسان دوباره لازم است که برای بقا دست به دامان فناوری شود.

بنابراین علاوه بر نیازهای پایه ای انسان که وصف آن در مدل های روانشناختی و جامعه شناختی گونه گونی (همچون مدل مازلو) رفته است، من مایلم که نیاز به فناوری را بعنوان یکی از نیازهای پایه ای انسان مدرن معرفی کنم. «نیاز به فناوری» آن چیزی است که در جهان آنارشیستی خود را به بهترین شکل نشان می دهد. حدود دانش انسان در به منصه ی ظهور رساندن فناوری های مرتبط با زندگی روزمره ی انسان ها، همان چیزی است که حدود آزادی ما را می سازد. به مثالی در این باره دقت کنید.

فرض کنید که شما در ساختمانی صد طبقه در درون آسانسور قرار گرفته اید. آسانسور کاملا در اختیار شماست. این ماشین طبق فرمان های شما بالا و پایین شده و شما را در هر طبقه ای که مایل باشید، قرار خواهد داد. شما این اختیار را دارید که دست خود را بر هر شماره ای قرار داده و دقایقی بعد در آن طبقه وارد شوید. اگرچه شما مختار به فشردن دکمه ها هستید اما به چند دلیل امکان مطلقی را برای استفاده از ماشین مزبور ندارید.

ماشین نمی تواند شما را به طبقه ی 101 ببرد زیرا که این طبقه وجود ندارد. ماشین قطعا شما را در طبقاتی نیز پیاده نکند که مشخصا برای استفاده ی تیم فنی برای تعمیرات احتمالی آسانسور باشد. این ماشین بشکل عمودی حرکت کرده و شما را در راستای افق جابجا نخواهد کرد. شما مجبور هستید که بین خواسته های خود و توانایی های تعریف شده در سیستم و همچنین حق استفاده از آسانسور برای سایرین نیز بالانسی برقرار سازید.

از این رو حدود فناوری در حال شکل دادن حدود آزادی شما در بستر استفاده ی اشتراکی از این سیستم است. این سیستم نه تنها برای شما بل برای تمامی اعضای آن ساختمان نیز به همین ترتیب کار می کند و عملا تبعیضی در حق کسی روا نمی دارد.

من این تمثیل را به تمامی فناوری های ذاتا سبز مورد استفاده در جهان آنارشیستی تعمیم می دهم. حدود استفاده ی اشتراکی از فناوری ها حدود آزادی انسان در جهان آنارشیستی را تعیین می کند. آزادی ما در گرو توانایی فناوری های ما در اعطای اجازه ی استفاده ی اشتراکی از منابع فناورانه است. حدود پیشرفت فناوری ها، حدود آزادی انسان را مشخص می کند.

این به گمان من ایده ی خلاقانه ای است که بخواهیم آزادی انسان را محدود به پیشرفت فناوری کنیم. با این تعریف رسالت فناوری، همان آزادی بخشی به حیات انسانی است. فناوری هست زیرا که انسان می خواهد آزاد باشد و با این رویکرد، غایتِ فناوری اصیل «آزادی انسان» از محدودیت های تکاملی اش است.

12431 – 12430

امتیاز شما به این نوشته

0

0

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها