یک دستکش ظرفشویی صورتی رنگ با قیمتی گزاف (مثلا برای پوست های حساس و ساخت خارج)؛ اشتباهی بود که در حین خرید به آن مرتکب شدم. برای من که خرید اجناس باکیفیت ایرانی یک ارزش است، این اشتباه چندان خوشایند به نظر نمی رسد. البته هنگامی متوجه این خطا شدم که کار از کار گذشته بود و جنس را با خود (قاطی کل خریدهایم) از فروشگاه خارج کرده بودم.
دستکش مزبور برای دست های سایز متوسط است. اما گویا سایز دست مردمان جنوب شرق آسیا کلا از سایز دست ما ایرانیان کوچک تر است. از این جهت دستکش به سختی وارد دست من شده و به سختی هم خارج می شود. اگر کل فرآیند ظرفشویی ده دقیقه طول بکشد، ده دقیقه هم پوشیدن و درآوردن این دستکش به طول می انجامد.
روی دستکش نوشته شده که «ضدآلرژی»! اما برای من این دستکش آلرژی زا شده است زیرا که هم درونش پودرهایی دارد که به دستم می چسبد و هم اینکه حین درآوردنش پوست دستم کشیده می شود و خروجی اش پوستی قرمز و ملتهب است.
من کمتر از دو هفته است که در حال استفاده از این دستکشم و بعلت مبلغ بالای چند ده هزار تومانی صرف شده برایش دلم نمی آید که آن را به این زودی ها دور بیاندازم، اما هدفم اشاره به این اصل ساده است که مرغ همسایه می تواند «یک غاز مُردَنی» باشد.
همه ی ما متاسفانه کلی پول و انرژی را صرف این غازهای مردنی کرده ایم. ای کاش که این غازها همیشه در دستکش و جوراب نصیب ما شوند و نه در اتفاق مهمی همچون مهاجرت.
12366
