صدا از آن دست چیزهایی است که تاثیر چشمگیری بر روان آدمی دارد. صداها اگر دوست داشتنی و مطبوع باشند منتهی به آرامش روانی شده و اگر گوشخراش و ناپسند باشند، قادر هستند که بطور جدی سلامت روانی فرد را به خطر اندازند. در رابطه با تاثیر مثبت صداهای مطلوب (بویژه موسیقی) بر روان آدمی تحقیقات بسیاری انجام گرفته و این همبستگی ها اساس علمی دارند.
من در این نوشتار بطور خلاصه تلاش دارم که نشان دهم (برعکس مورد فوق) صداهای آزاردهنده (بویژه آلودگی های صوتی) قادرند که آسیب های جدی و برگشت ناپذیر به روان آدمی وارد آورند. شنیدن تحت مکانیسم پیچیده ای رقم می خورد. مایع موجود در گوش آدمی با حرکت هایی که از طریق محرک های صوتی و از خلال حرکات بخش هایی از درون ساختار گوش، دریافت می دارد، عصب های شنوایی را تحریک کرده و فرمان هایی را به مغز می رساند که این فرمان ها همگی بمدد انتقال دهنده های عصبی در درون مغز جابجا می گردند.
بودن بشکل طولانی مدت در معرض این محرک ها منتهی به جریان افتادن حجم زیادی انتقال دهنده ی عصبی درون مغز شده و این مسئله فراوانی آن ها را در بخش های دیگر مغز کاهش می دهد و این نهایتا منتهی به ایجاد اختلال در سایر عملکردهای مغز می گردد. تحت این مکانیسم است که اکثر افراد از شنیدن صداهای گوشخراش دایمی تعادل روانی خود را موقتا یا دایمی از دست می دهند.
12109
