داشتن نگاه کل نگرانه یک رویکرد مفید است. فایده ی چنین نگاهی خود را در برخی از حوزه ها به خوبی نشان می دهد. بطور مثال در practice های پزشکینه در حوزه ی طب، می توان از این رویکردِ سیستمی بهره ها جُست.
فرض کنید که شخصی با ناراحتی های مربوط به ارگان معده دست به گریبان است. او درد معده داشته و عمل هضم در وی به خوبی رقم نمی خورد. یک رویکرد این است که بخواهیم عضو معده را مجزا مورد واکاوی قرار داده و آن را مداوا کنیم، که به رویکرد جزء نگرانه ی خام معروف است؛ اما رویکرد صحیح تر این است که علیرغم درد معده به ارگان های دیگر نیز نظر افکنیم.
مثلا دندان های وی را معاینه کنیم. شاید دندان های وی خراب اند و از سر این خرابی عمل جویدن به درستی انجام نگرفته و نتیجه اش درد معده است. شاید هم فرد مزبور از نظر عصبی تحت فشار است و اضطراب های وی در حین غذا خوردن او را بسمت بلعیدن بدون جویدن و یا پرخوری سوق می دهد.
در این مورد خاص، درمان این جنبه ها (مشکلات دهان و دندان و یا اعصاب و روان) از اهمیت بسزایی برخوردار است. ما مشکل را غیرمستقیما درمان خواهیم کرد. مادامیکه معده درد از سر بی دندانی باشد، مداوای معده به تنهایی کافی نیست.
در زمینه ی اختلالات روانی هم به همین ترتیب، درمان غیرمستقیم اثربخش تر است. شاید افسردگی کسی با مداوای وسواسش براحتی حل گردد، و این یعنی مداوای غیرمستقیم…
11994
