فرد برای شناخت ضمیر ناخودآگاه خویش می بایست اراده نکند. از آنجاییکه این عمل منجر به تغییر ماهیت ضمیر ناخودآگاه به خودآگاه می گردد! پس راه حل چیست؟ برای شناخت کیفیات ضمیر ناخودآگاه می بایست به شناخت این ضمیر در حالت ناهوشیار پرداخت.
با علم بدین قضیه که نمی توان انسانی را مداوما خواباند و از وی سپس سوال کرد و یا اینکه برخی از خواب ها فراموش می گردند و همچنین این مبحث که در خواب ارتباطی با فرد نداریم، هیپنوتیزم جایگزین مناسبی است، از آنجاییکه در خواب مصنوعی فرد در ناهوشیاری به اتفاقات ضمیر ناخودآگاه خود واقف است و همچنین توانایی برقراری ارتباط را داراست.
بشکل دیگر می توان ادعا کرد که خواب همان آینه ی ضمیر ناخودآگاه است و تفسیر دانش محور آن میتواند در شناخت ضمیر ناخودآگاه فرد کمک رسان باشد، علی الخصوص در درمان ناهنجاری های روانشناختی.
Inam hamintor kheili jaleb bood
Lucid Dreaming