اگر به دلایلی در زندگی، برهه ای را بدون هر گونه شادی سپری کنیم و از قضا در این برهه به موفقیت هایی نیز نایل گردیم، آنگاه به غلط گمان خواهیم کرد که شاد زیستن مترادف است با خیانت در حق گذشته ی پُرشکوهمان…
شاید پیش از آن برهه ی مزبور، برهه های شاد دیگری در زندگی داشته ایم و آنها آنچنان موفقیت آمیز نبوده اند و این دوباره دلیلی می شود که مثلا فکر کنیم که غم عامل پیروزی ما بوده است. پس از آن دیگر راحت است که بخواهیم به غم چسبیده و بی خیالش نشویم. خیلی از ما دچار این اختلال گشته ایم. گاهی اوقات حضور در جمع های شادی بخش برایمان بیشتر غم انگیز است تا فرح بخش زیرا که خیال می کنیم، شادی ارتباط چندانی با حقیقت غم آور زندگی ندارد.
توصیه ای که قصد دارم در اینجا به خود و سایر افراد کنم، قرار دادن زندگی بر مدار شاد زیستن است. حتی اگر غم از زمین سر برآورده و یا اینکه از آسمان ببارد، شادی را می بایست بر وضعیت پیلوت (شمعک) قرار داد تا هر زمان که لازم بود بتوان شعله اش را بالا کشیده و آن را به جریان انداخت. شمعک شادی درمان تمامی اختلالات مرتبط با غم در بستره ی زندگی است. شمعک شادی یعنی که آنجا همچنان شعله ای پابرجاست که می توان در آن دمید و رقص پرفروغش را مشاهده کرد.
من از خود و آن دوستان می پرسم، شاید در آن دوره های غم با ابزار شادی می توانستیم که کامیابی ها را صدچندان کنیم. که می داند؟!
