پشتکار (003-008)

در حال مطالعه ی مصاحبه ی یکی از سوپراستارهای جوان سینما بودم که نظری از ایشان توجه مرا به خود جلب کرد. او گفته بود که “کسی تو را سوپراستار نخواهد کرد!” این جمله حقیقتا جمله ی درستی است.

فارغ از اینکه موفقیت های تحصیلی و شغلی به درجه ی زیادی منوط به داشتن شرایط مقتضی هستند، اما رسیدن به اوج قله های کامیابی تماما به خود فرد مربوط است. این حقیقت دارد که کسی ما را چهره نخواهد کرد و یا اینکه چهره ها همه خود-ساخته اند. اگر ما خواهان آن هستیم که در عرصه ی فعالیتمان به چهره ای رتبه یک بدل گردیم، این اساسا به خودِ ما بستگی دارد، یک بستگی تام و تمام.

خود را مثال می زنم. وقتی با چالش های پیش رو در عرصه ی پژوهش و نشر آراء خود مواجه می گردم، لحظاتی می شود که تصمیم می گیرم همه چیز را به کناری افکنده و راه متفاوتی را در زندگی دنبال کنم. در این لحظات انتظار دارم تا دستی از غیب رسیده و تمامی معضل های پیش رو مرا راست و ریس کند تا من بتوانم دوباره در این راه قدم نهاده و به پیش روم. اما چنین دستی در کار نیست. این خودِ من هستم که دوباره می بایست به خود نهیب زنم که ماورای شرایط، این پشتکارِ خود من است که مرا به آنجایی خواهد رساند که همواره طالبش بوده ام.

“کسی قرار نیست که ما را چهره کند.” این فقط و فقط خودِ ما هستیم. دیگران در قبال ما مسئولیتی ندارند. این پشتکار ماست که قرار است جنبیده و این امر را تحقق بخشد. اگر بفهمیم که چاره ای جز پشتکار نداریم، بزودی به دیدار تمام آن چیزهای خوب نایل خواهیم آمد…