در پاسخ به این پرسش که چگونه می توان قوای تمرکزی را در بستره ی زندگی بهبود بخشید، خواهم گفت که لازم است در جریان زندگی مان الف) مینیمال باشیم و ب) پرسیجِرال باشیم. و این یعنی چه؟ این دوخصلت را می توان در باب سبک زندگی آدمی تعریف نمود.
منظور از مینیمال بودن یعنی حذف تمامی مصادیق کثرت از زندگی بنحویکه تنها و تنها هر آن چیزی را داشته باشیم که به آن نیاز داریم. در رویکردهای فلسفه ی غیرآکادمیک از حوزه ی اسکاندیناویا نگرشی داریم تحت عنوان «لاگوم» که به معنای «به اندازه ی کافی» است. یعنی اینکه اگر در زندگی کارمان با دوجفت کفش راه می افتد، سه جفت نداشته باشیم و اگر با یک جفت کفش راه می افتد، دو جفت نداشته باشیم. حذف جزئیات اضافی از زندگی این امکان را برای ما فراهم می آورد که بتوانیم بشکل بهتری بر جنبه های مهمتر زندگی تمرکز کنیم.
در باب خصلت دوم یعنی رویه ای (پرسیجِرال) بودن لازم است که در بنیادی ترین جنبه های زندگی به رویه هایی منطقی – تجربی اندیشیده و آن ها را بشکل دقیقی در زندگی دنبال کنیم؛ رویه هایی که ضمن برخورداری از ملاحظات ظروف مکانی، زمانی و وجودی ما، بشکل دایمی در حال سازگارتر شدن با تمامیت زندگی ما هستند.
شاید عده ای رویه محور بودن را مورد انتقاد قرار داده و ادعا کنند که این امر از خلاقیت ما خواهد کاست؛ اما با اقتباس یک رویکرد خط محور و نه نقطه محور، ما در زندگی بجای راس ها به بازه ها رسیده و بجای انقلابی رفتار کردن، رویه محور خواهیم شد و مهمترین دستاورد این جایگزینی افزایش تمرکز ما خواهد بود زیرا که انقلابی رفتار کردن به کثرت وجودی ما منتهی شده و ضمن اینکه تحققش به انگیزه مندی دایمی نیازمند است، نهایتا از دقت و تمرکز ما بر رفتارهایمان خواهد کاست.
12555
عالی