دی داد

موقعیت:
/
/
بی قضاوتی روان درمانگران (135-003)
راهنمای مطالعه

برچسب و دستبندی نوشته:

نویسنده: دی داد

1395-01-04

بی قضاوتی روان درمانگران (135-003)

روان درمانگران در رویارویی با تعارضات درونی مراجعین، می بایست که رویکردی بی تفاوت اقتباس کنند. اگرچه گریزی از قضاوت درونی وجود ندارد، اما لازم است که روان درمانگر از این قضاوت شخصی خود در باب مسئله ی فرد یاری خواه، دم نزند.

بطور مثال اگر یاری خواهی بعلت کشتن یکی از اعضای خانواده ی خود دچار روان رنجوری گشته است، لازم است که فرد روان درمانگر از هرگونه قضاوتی نسبت به این مسئله پرهیز کند. قطعا روان درمانگر خود یک انسان است و هر انسانی در هر لحظه مشغول کارگردانی تئاترهای ذهنی همذات پندارانه و نتیجه گیری است.

روان درمانگر خود را بجای یاری خواه گذاشته و از تصور اینکه روزی مادر خود را کشته باشد، با وحشتی سترگ مواجه می گردد؛ اما هنر وی در این مسئله نهفته است که بتواند بی طرف مانده و شرایطی را فراهم کند که خودِ فرد یاری خواه رویکردی منطقی را نسبت به این مسئله پیدا کند.

در این مقام، روان درمانگر بیشتر چونان آینه ای است که فرد یاری خواه را با خود مواجه ساخته و اجازه می دهد که یاری خواه، خود را بدون هرگونه کم و کاستی ناظر باشد. هیچ آینه ی تختی، تصویر بیننده را مَعوَج نمی کند. آینه حق تحریف و دست بردن در تصویر بیننده را ندارد. همچنین می توان روان درمانگر را به سطحی تشبیه کرد که بر روی آن، فرد یاری خواه سفره ی وجودی خود را گشوده و تلاش می کند که در آن صحن و ساحت هموار، کلاف سر در گم روانی خود را وارسی کرده و گره های کور آن را با دستان درایت خویش بگشاید.

روان درمانگر در جایگاهی نیست که اوامری برای یاری خواه داشته باشد بلکه صرفا چونان یک ضبط صوت، صدای وی را می شنود و هر زمان که لازم بود، بخش هایی از این صدا را برای وی بازپخش می کند تا ایشان بتواند به تعارضات و پارادوکس های وجودی خود واقف گردد، وقوفی که انتظار آن می رود بتوسطش فرد توامان با حصول بلوغ روانی در طولانی مدت به حل تضادهای فلج کننده ی خود با نظارت روان درمانگر حاذق نایل آید…

امتیاز شما به این نوشته

1

0

اشتراک در
اطلاع از
guest
1 دیدگاه
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
س.ح
س.ح
8 سال قبل

همچنین می توان روان درمانگر را به سطحی تشبیه کرد که بر روی آن، فرد یاری خواه سفره ی وجودی خود را گشوده و تلاش می کند’ که که’ در آن صحن و ساحت هموار، کلاف سر در گم روانی خود را وارسی کرده و گره های کور آن را با دستان درایت خویش بگشاید
(تکرار واژه)