……….
هفت) موج های نفرت و کینه از همه طرف در حال زبانه کشیدن اند. همه می گویند که بد زمانه ای شده است. عده ای تمرکز خود را از این جهت از دست داده اند. عمده ی مردم از نظر هورمونی در حالت جنگ و گریز هستند. اما غصه خوردن هرگز درمانگر هیچ دردی نبوده است:
آرامش خود را حفظ کنیم.
مهارت های کنترل خشم را بیآموزیم.
با هم مهربانتر باشیم.
به تفاوت ها احترام گذاریم.
هر کس بی هرگونه چشمداشت، کمک رسان عده ای دیگر باشد.
این دوره ی سختی ها می تواند که ما را انسان های بهتری کند اگر و فقط اگر بخواهیم که از اشتباهات گذشته درس بگیریم.
ساختن آینده ی روشن مسئولیت کسی جز خودِ ما نیست:
با احترام به یکدیگر
با درک گونه گونی ها
با پیروی از ملاحظات عقل و تجربه ی بشری
با موعظه های عملی و نه صرفا حرافی…
ایران را ویران نکنیم.
قوانین دموکراسی را از منزل تمرین کنیم.
حداقل در منزل هایمان شاد باشیم و برقصیم.
حال خود و اطرافیان را ولو با لبخندی ساده بهتر کنیم.
غصه ی مال دنیا بس است.
انسانیت را دریابیم.
در زندگی از هنر مدد بگیریم.
شعر بخوانیم و فیلم های خوب ببینیم.
زبان های خارجه یاد گرفته و کتاب های دست اول بخوانیم.
آنانی که به راه انسانیت هدایت شده اند هرگز گمراه نخواهند بود.
هر کاری کنیم، جز ارسال امواج نفرت و کینه…
موج هایی که نخست کُشنده ی سلامت جسم و روان خود ماست.
از قوانین وجدان تبعیت کنیم.
هر روز به یک نیازمند کمک مالی کنیم.
خرافاتی نباشیم.
انسان باشیم.
و بدانیم که انسان را انسانیت کافی است.
……….
