قماشی از میهن پرستان (053-010)

عده ای از انسان های میهن پرست را از نزدیک ملاقات کرده ام که در وصف عشقشان به میهن حماسه سُرایی های بی بدیلی می کنند. با صرف نظر از اینکه آیا میهن پرستی بشکل افراطی اش یک ارزش و فضیلت انسانی هست یا که خیر، هدف من از این نوشتار اشاره به رفتارهای پارادوکسیکال و تناقض گونه ی این دوستان است.

این قماش از میهن پرستان (شاید قلابی) مادامی میهن پرست هستند که امکان خروج از مملکت آبا و اجدادی شان برایشان ممکن نباشد، اما بمجرد فراهم شدن این امکان، شکل استدلال های ایشان کلا عوض می شود. آن ها مثلا می گویند که در حال حاضر شرایط میهن پرستی در این کشور فراهم نیست و ما مثلا می بایست که رفته و ضمن درست نمودن اوضاع از فراسوی مرزهای میهن، روزی دوباره شکوه میهن را دورادور سبب ساز شویم.

در حال حاضر (سال 2018) بیش از 5 میلیون ایرانی در خارج از ایران زندگی می کنند. بی شک دو برابر این رقم، ایرانیانی هستند که در گیر و دار پروژه ی مهاجرت قرار دارند و شاید هم دو برابر تعداد گروه دوم (یعنی 20 میلیون نفر هم) سودای مهاجرت را داشته، اما به دلایل عدم شایستگی، در رابطه با آن، اقدامی نمی کنند.

همین سه گروه تقریبا 50 درصد مردم این کشور را تشکیل می دهند و دردا که عده ی بسیاری از ایشان نیز خود را میهن پرست قلمداد می کنند. البته همانطور که اشاره شد میهن پرستانی که حاضر به ماندن در میهن نیستند! گویا پرستش میهن برای ایشان صرفا یک شعار توخالی و ظاهری است و مادامی پایایی دارد که امکان مهاجرت شان فراهم نباشد.

12204