یکی از گونه های خطرناک عقرب، عقرب خاکی است. عقرب خاکی رنگی بسیار شبیه به محیط پیرامونی خود داشته و عمده ی وقت خود را در عمق بسیار کمی از شنزارهای داغ سپری می کند. این عقرب اگر بخواهد که از نیش زهرآگین خود استفاده کند، معمولا این کار را زمانی به انجام می رساند که از دیدگان قربانی خود پنهان است.
قربانی بینوا بی خبر از همه جا ناگهان با یک نیش زهرآگین همچون تیری از غیب مواجه خواهد شد. سپس چند ده متری آنسوتر از پا درآمده و حال نوبت عقرب ماجراست که خود را به بالای سر قربانی رسانده و از جسمش تغذیه کند.
برخی از دشمنان ما نیز همچون عقرب خاکی اند. آن ها مستقیما و رو در رو با ما به مبارزه بر نمی خیزند بلکه این مبارزه ی خود را پنهانی رقم می زنند. آن ها مخفیانه ما را می گزند. آن ها در حالت استتار دایمی به سر می برند اما از هر گونه دشمنِ عیانی، دشمن تر هستند. آن ها پنهانی قربانیان خود را می گزند؛ حتی شاید ظاهری موجه نیز داشته باشند اما تشنه به خون ما انتظار می کشند.
استراتژی مناسب در رابطه با این عقربکان خاکی، محاصره کردن ایشان با حربه های خودشان است. هرگز نباید که با آن ها رو در رو بود. باید آن ها را در حربه های مخفیانه محاصره کرد و این حلقه ی محاصره ی آتشین را تنگ و تنگ تر نمود تا نیش آن ها نثار جان خودشان شود.
در افسانه ها می گویند عقرب محاصره شده در حلقه ی آتش، خود را گزیده و به هلاکت می رساند. توصیه ی من هم محاصره ی این کژدم های موذی در آتش موذی گری های خودشان است…
12149
جالب بود
گویا چاره ای جز خرمن دوار آتش بر پیرامون ایشان زدن نیست.نفرین بر ایشان
اين حلقه آتش مدام با ايشان هست چه ما بخواهيم چه نخواهيم
سعدي بزرگ ميفرمايد
مردکی خشک مغز را دیدم
رفته در پوستین صاحب جاه
گفتم ای خواجه گر تو بدبختی
مردم نیکبخت را چه گناه؟
الا تا نخواهی بلا بر حسود
که آن بخت برگشته خود در بلاست
چه حاجت که با او کنی دشمنی
که او را چنین دشمنی در قفاست
زنده باد.