زمانی شادی بشر و مطالعه ی آن صرفا یک مسئله ی فلسفی بود. پس از آن در علم روانشناسی نیز مورد مطالعه قرار گرفت و حال در گفتمان های سیاسی چونان سنجه ای برای مقایسه ی میزان موفقیت سیاستمداران کشورهای مختلف نیز موضوعیت پیدا کرده است.
حقوق بشر نیز همین وضعیت را دارد. اساسا حقوق بشر یک مسئله ی فلسفی است و نه حقوقی… چه قانونی در حمایت از آن تصویب گردد، چه نگردد؛ از حقوق بشر همواره در بازوان تنومند فلسفه ی اخلاق صیانت به عمل خواهد آمد.
عده ای این مسئله را نادیده گرفته و به حقوق بشر صرفا به چشم یک مسئله ی حقوقی نگاه می کنند. عده ای دیگر نیز آن را با مسایل سیاسی خلط کرده و بر این ادعای پوچ پافشاری می کنند که مفهوم حقوق بشر حربه ای در دستان تعدادی چند از کشورها در جهت مداخله در امور کشورهای دیگر است.
اما همانطور که من در بالا اشاره کردم، مسئله ی حقوق بشر مسئله ای فرای همه ی این قسم بده بستان های سیاسی و حقوقی است. آنچه که بعنوان فلسفه ی حق مورد مطالعه قرار می گیرد، خود عملا یکی از شاخه های نظریه ی ارزش هاست که در حوزه ی اخلاق فلسفی مطالعه می شود.
اگر زمانی شادی بشر نیز در گفتمان های سیاسی حربه ای در دستان عده ای گردد، این هرگز بدآن معنا نخواهد بود که می بایست خط بطلانی بر این مفهوم مهم کشیده شود. خیر! مادامیکه انسان بر روی این کره خاکی قدم گذاشته و زندگی می کند، شادی او مسئله ای مهم و حیاتی است. بطریق اولی حقوق انسان نیز مسئله ای مهم و حیاتی است و ربطی به گفتمان های سیاسی ندارد.
هدف من از ارایه ی این نوشتار کوتاه اما کلیدی اشاره به همین مسئله است که ما فلاسفه اجازه نخواهیم داد که هیچ حقوقدان و یا سیاستمداری مسئله ی حقوق بشر را به نفع منویات و منافع گروهی، حزبی و یا عقیدتی و فرهنگی خود مصادره کند. زهی خیال باطل!
11990
