برای آنکس که دارای ذهنی شریف بوده و بقدر کافی در توسعه ی خصایل انسانی خود و شرافت فکری اش کوشیده باشد، این خیلی بعید نیست که نتیجه بگیرد عمده ی انسان ها موجوداتی دارای طبایع پست هستند. البته خودِ انسان های پست احتمالا هرگز به پستی های خود پی نبرند و این مسئله ریشه در جایگاه فکری ایشان دارد.
ذهن ما می تواند با مقایسه ی چیزها با غیر و ضدشان به کیفیات آن ها پی برد و آنکس که دارای ذهنی پست است، احتمالا هرگز درکی از پستی ذهن خود پیدا نکند زیرا عمده ی انسان هایی که با وی حشر و نشر دارند، اشخاصی شبیه به خودش هستند.
اما برای آن جان آزاده ای که در بالا وصف وی رفت، مسئله هرگز اینگونه نیست. او مداوما به این مسئله پی می برد که دیگران انسان هایی بدبخت و بی ربط هستند زیرا که در پرتو مقایسه ی آن ها با گوهر تابناک وجودی خودش، همواره بر برتر بودن خود صحه می گذارد. هر چیزی بهایی دارد و شاید بزرگی روح گران ترین چیزی باشد که در این جهان به تصور آید.
برای آنکس که ذهنی شریف، جانی آزاد و روحی بزرگ دارد، نفسِ بودن-در-جهان و ارتباط با مردمان پست و پلشتِ این پهنه ی خاکی حقیقتا بالاترین بهایی است که چنین انسان اصیلی برای تملک اصالت وجودی خود پرداخت خواهد نمود.
11846
