جهان بینی ما همچون یک سیستم عامل است که می تواند ویروسی شده و یا اینکه نشده باشد. یک جهان بینی ویروسی آن قسم جهان بینی است که منتهی به خروجی های سازگار رفتاری در فرد نمی گردد. چنین فردی نمی تواند که خود را در همنوایی با جهان پیرامون خود قرار دهد زیرا که احتمالا با خود نیز همنوایی ندارد.
اگر جهان بینی ما ویروسی شود، نمی توانیم که کنش ها و واکنش های خود را مدیریت کنیم. در این حالت بیش از آنکه به محرک ها در موقعیت ها پاسخ دهیم، به آن ها واکنش نشان می دهیم. البته پاسخ چیزی جز یک واکنش نیست، اما می توان پاسخ را مثلا منطقی – تجربی و واکنش را غریزی صِرف قرارداد کرد.
پاسخ های ما به رویدادها ارتباط تنگاتنگی با جهان بینی ما دارد. جهان بینی مجموعه ی تمامی الگوهایی است که برای مدیریت خودمان به آن ها مجهز گشته ایم. احساس ما نسبت به خودمان و جهانمان ارتباط تنگاتنگی با جهان بینی ما دارد.
اینکه ما چه کنش هایی در برابر جهان می کنیم و اینکه جهان چه تحفه هایی به ما عرضه می کند، همه در احساس ما نسبت به زندگی دارای اهمیت هستند، اما اهمیت اصلی همانطور که وصف آن در بالا رفت، ارتباط تنگاتنگی با پاسخ های ما دارد و پاسخ نیز خروجی جهان بینی است.
من بر این باور هستم که هشتاد درصد زندگی فقط و فقط از جنس پاسخ های ما به جریان زندگی است.
11746
