فرد و جمع (136-008)

یکی از استراتژی های درخشش در جمع، درخشیدن در نزد تک تک اعضای آن جمع است. و این یعنی چه؟! اگر فردی وارد جمعی شود و تمایل داشته باشد که در آن جا دیده شود، می بایست این دیده شدن را در بدو امر بشکل انفرادی رقم بزند. خیلی ها از سر بی درایتی تلاش می کنند که جمع را به دست بگیرند (استراتژی بالا به پایین). اما بیش از آنکه دل جمع را بربایند، در اثر پراکنده کردن نیکویی های خود، جمع را هراسانده و از خود بیزار می کنند.

هر جمعی مجموعه ملاحظاتی سیاسی دارد. اگر بدون شناخت این ملاحظات در جمع اظهار فضل کنیم، شرایطی رقم می خورد که اعضای از-قبل قدرتمند، جمع را علیه ما بشورانند. استراتژی بهتر در این دست موقعیت ها، همانگونه که در بالا اشاره شد، تاثیرگذاری فرد به فرد است (استراتژی پایین به بالا).

اگر کسی بتواند دل کس دیگری را در تنهایی به دست آورد، در حضور سایرین، فرد مزبور را به فدایی خود مبدل خواهد ساخت. مثلا هنگامیکه وی (نافذ) در جمع صحبت می کند، او (منفوذ) سکوت خواهد کرد و یا اینکه اگر کسی با وی (نافذ) مخالفت کند، او (منفوذ) به احتمال زیاد به دفاع از وی خواهد پرداخت.

اگر کسی بتواند تک تک اعضای یک مجموعه را در خلوت، بدون هرگونه مزاحمتی مرید خود سازد؛ قادر خواهد بود که بزودی جمع را به دست گیرد زیرا اگر خودش نیز سکوت کند، دیگران از سرِ ارادتشان او را به حرف زدن و دیده شدن، دعوت خواهند نمود…

برای قبضه کردن جمع، ابتدا می بایست تک تک نفرات را در تنهایی شان پخته و آماده ساخت. هر تلاشی در مغایرت با این استراتژی، نتیجه ای جز مطرودی از جمع نخواهد داشت.