فرض پیوستار (یا گسستار) کانتور (011-003)

درود!
نخست، ممنون از تبریکات شما!
سپس، محض اطلاع جنابعالی، هدف من از راه اندازی این وب سایت، فراهم آوردن یک پایگاه داده برای جمع آوری مقالات آکادمیک نبوده است چه این دست جمع آوری ها کمترین جذابیتی برای بنده ندارند… هدف بنده از راه اندازی این وب سایت بوضوح و بسادگی تمام در پیوند زیر توضیح داده شده است:
http://www.daydaad.com/?page_id=20
در رابطه با فرمایشاتی که در این دیدگاه مطرح فرموده اید، بیان اجمالی موارد ذیل را ضروری می دانم:
یک) نوشته های جنابعالی کمترین قرابتی با مفاد نوشتار مزبور ندارند. بهتر بود که حرف های دلتان را با ایمیل برای من ارسال می کردید و یا اینکه آن ها را در نوشتار مرتبط تری می گنجاندید.
دو) بهتر است که در گزینش واژگان خود دقت بیشتری داشته باشید. وقتی در یک گفتمان علمی از واژه ی بُعد استفاده می شود، معنایی که از آن در نزد مخاطب مستفاد می گردد، بعد ریاضیاتی – فیزیکی است. ضمنا به اطلاع شما می رسانم که از منظر تکاملی، گونه ی آدمی در 3 بعد (دیمانسیون) جهان را تجربه می کند که در ریاضیات آن ها را با محورهای اکس، وای و زد نشان می دهیم.
سه) از منظر فلسفی، حرکت ذهن در راستای کثرت و وحدت مسئله ای مرتبط با عقل محض (ذهن از-پیشی / ذهن A Priori) بوده و کمترین ارتباطی به مقوله ی ناخودآگاه که یک مسئله ی روانشناختی است، ندارد. تحقیق بیشتر در این باره را به خود شما محول می کنم. لطفا به بخش “ایرادات هیوم به جریان فلسفی و آراء کانت در پاسخ به آن ها” در مدخل فلسفه ی غرب دانشنامه ی بریتانیکا رجوع کنید.
چهار) درباره ی تز پیشنهادی شما که اندیشه ی عرفی در این مسئله بوده ( نقطه کثرت است و خط، وحدت) و ارتباطی با تز پیشنهاده در متن ندارد، باید اضافه کنم که در این نظریه (ریاضیات طبیعی) رابطه ی نقطه و خط رابطه ی جزء و کل نبوده و احتمالا شما پاسخ خود را در سایر نوشتارهای اینجانب بشرط خوانشی دقیق تر پیدا خواهید کرد.
پنج) مثال دندان درد که عملا مثالی بدون هرگونه اساس علمی است دوباره ربطی به مسئله ی نوشتار بنده ندارد، هرچند از نظر علمی ما کاملا می توانیم تفاوت این دو درد را مشخص کنیم. هر انسان عامی نیز بین دندان درد یک دقیقه ای و دندان درد نیم ساعته، شق اول را انتخاب خواهد کرد و این مسئله حاکی از تفاوت بین این دو است. صد البته که در مثل مناقشه نیست، اما آیین تمثیل آوری می طلبد که تمثیل ها ناصواب نبوده و در راستای فهم بهتر مسئله باشند نه اینکه مخاطب را بیشتر به مغاک سوءتفاهم و پیچش افکار سوق دهند.
شش) از واژه ی اسرار در گفتمان های علمی استفاده نمی شود و بیشتر یادآور غزل های عارفانه است. ما در علم با واژه ی تبیین سر و کار داشته و به دنبال پیدا کردن پاسخ ها برای پرسش هایی هستیم که خودمان برحسب ضرورت پرسیده و خودمان نیز آن ها را بزودی تبیین می کنیم (پاسخ می دهیم).
هفت) عبارت “فلسفه ی وجود” که معادل واژه ی آنتولوژی است، یک عبارت کلی بوده و بیان آن دردی از مسئله دوا نمی کند. آنتولوژی حوزه ای از دانش فلسفه (شاخه ی متافیزیک) بوده و اشاره به نام آن دال بر حل مسئله نمی باشد. این مثل این می ماند که در راه محاسبه ی نیرو، نیوتن بجای آوردن علم مکانیک خود بگوید: “نیرو در حوزه ی فلسفه ی طبیعی حل می شود”!!! اینکه چه مسئله ای در چه حوزه ای طبقه بندی می شود، پاسخی در راستای حل آن مسئله قلمداد نمی گردد. اینکه بگوئیم پاسخ واکسن ایدز در حوزه ی میکروبیولوژی پزشکینه داده خواهد شد، واکسن را در کف دست ما قرار نمی دهد. رسیدن به چنین پاسخی نیازمند راه اندازی یک تحقیق دانش بنیان بوده که من نیز در اینجا به دنبال همین مهم هستم.
و سرآخر اینکه، پاسخ به پرسش های علمی پیش رو بشر دقت بیشتری می طلبد که بنده خواهانم شما را به آن قسم از تفکر << بجای کلی گویی های بدیهی >> دعوت کنم.
ضمن سپاسگزاری دوباره، منتظر سایر نظرات “اولا مرتبط و ثانیا دقیق” شما خواهم ماند…
و دگر پایان!
دی داد

درود دوست من،با احترام خواستم از شما خواهش کنم که در مورد هایی که می تونید از واژه فارسی استفاده کنید به جای کلمه های عربی.
درسته خیلی از کلمات عربی وارد زبان ما هم شده ولی تا این حد افراط در استفاده از واژه های عربی، زیبا نیست و با ادامه یافتن این راه بدبختانه زبان مادریمون از بین میره.