دلخوشی را، باید ساخت.

دلخوشی، ساختنی است.

دلخوشی، بافتنی است.

دلخوشی را باید بافت…

سرِ آن کوهِ بلند…

سر آن آب روان

در کنار غنچه

در کنار یاران

دلخوشی، ساختنی است.

دلخوشی آن جا نیست.

دلخوشی در هر جاست.

دلخوشی در اینجاست.

دلخوشی در بغل تک تک ماست.

دلخوشی می سازم، هر زمان می خواهم

با نشستن در باد

با بغل کردن تاک

با کلامی از دل

با نگاهی به ژرفای وجود…

دلخوشی در دست است

دلخوشی در جیب است

دلخوشی نزدیک است

می توان دلخوش بود

می توان دلخوش گشت

این، بر عهده ی ماست

این، در توان ماهاست

دلخوشی را باید ساخت.

حتی در جوشش اشک

حتی در سوزش زخم

حتی در رنج کبود

حتی در فقر و نبود

حتی در ته چاه

همچنان قله ی جاه

دلخوشی ساختنی است

آن را باید ساخت…

شنبه – ۱۶/مهر/۹۰ – تهران