وقتی در یک سری مکان ها حضور پیدا می کنم، تصادفا بر روی در و دیوار، کلکسیونی از فرامین را از نظر می گذرانم: “لطفا سیگار نکشید”، “عکسبرداری ممنوع”، “از اینکه فلان جور و یا بهمان طور هستید از شما سپاسگزاریم” و غیره…
برخی از این توصیه ها آنقدر تکراری و هر جایی شده اند که دیگر اصلا به چشم نمی آیند. این همان مصداق خشکی نمودن روغن بادام است، هنگامیکه این روغن را زیادی مصرف کنیم. چیزی که در آن افراط شود، اثر اولیه ی خود را از دست داده و شاید حتی نتیجه ی عکس دهد. اما در این نوشتار منظور نظر من این قسم توصیه های رنگ و رو باخته ی بستر اجتماع نیست، بلکه شق جدیدی از آن هاست که از اساس نحوه ی توصیه کردن را بلد نیستند.
گاهی مواقع با نوشته هایی بر در و دیوار رسمی ترین امکان مواجه می شویم که جا دارد از خنده روده بر شویم. قصد ندارم که برخی از این شاهکارهای نگارش ادبی را در اینجا لیست کنم زیرا که نمی خواهم با این دست نقدها چیزها و کسان کوچک را بزرگ کنم. اما شاید بتوان همه ی آن ها را ذیل یک کلاس از توصیه های دیواری گنجاند و اسم این کلاس را نیز این گونه انتخاب کرد: “لطفا دزدی نکنید!!!”
یکی از نمونه های معروف این دست توصیه ها، چیزی است که خیلی ها باافتخار بر در و دیوار و با خط تحریری نگارش می کنند که لعنت بر فلان و بهمان کس شما اگر این جا آشغال بریزید! این نابخردان توصیه گر اگر تنها بجای لعنت بر کثیف کاران بر تمیزان درود می فرستادند، احتمالا همان تمیزکاران را نیز تشویق به انتقام گرفتن نمی کردند!!!
