ناجی (335-007)

(نگاه دارنده)

ناجی خودمان هستیم. هیچ کس دیگری کمترین توانایی در کمک رساندن به ما را ندارد. البته گاهی اوقات افراد کمک هایی می کنند، اما این دست یاری ها چیزی نیستند جز کمک به خودشان! تنها راه نجات بشریت، نجات خویشتن است. وقتی تو خود را نجات دهی، گویا همگان را نجات داده ای چه خود نیز جزئی از این همگانی! آن زمان که هیچ کس نیست!

……….

تمام فلسفه های بشر (علی الخصوص در سنت قاره ای فلسفه ی باصطلاح غربی) چیزی نبوده اند جز تلاش برای منجی گری! تلاش برای نشان دادن راهی! البته هرگز نباید گمان کرد که این منجی گری برای کل بشریت بوده است. ما فلاسفه همه و همه در ابتدای امر برای نفع خودمان تفلسف می کنیم، پس از آن اگر به رضایت نسبی از زندگی مان رسیدیم، انگیزه هایمان را با اشکال متعالی ترش یعنی منجی گری برای تمام آحاد بشریت، جایگزین می کنیم.

{ناجی خویشتن باش تا منجی بشریت شوی…}