گورستان در پشت سر ماست و عرصه ی زندگی در پیش رویمان. باید بنحوی زیست که اتفاقات زندگی گذشته همگی در گور خودشان مدفون گشته باشند. حتی می توان جسد آن دست اتفاقات را سوزاند و خاکسترشان را تماما به باد داد. در این وضع حتی گور کثیفی در خاک نیز حواس ما را به خودش جلب نخواهد کرد.
برخی ها خاکستر عزیزان خویش را محراب می کنند و به وی سر می زنند. من حتی توصیه می کنم که بهتر است همه ی خاکسترها را در جایی بس دور به دست باد سپرد، بنحویکه حتی شدیدترین بادهای روزگار نیز دوباره خاکستر این رویدادهای گذشته را بر سرمان خراب نکنند. من هیچگاه به گورستان سر نخواهم زد.
……….
