(نمایش خنده دار)
از قدیم الایام کمدی ها را آن دست از نمایش دانسته اند که در آن رذایل آدمی به تصویر کشانده می شود. رذایلی که در موقعیت ها رخ می نمایند و بدین سان خنده بر لب مخاطب نقش می بندد. مخاطبی که خود به درصدی از همان رذایل بهره مند!!! است. این است کمدی! با این تفاصیل حتی می توان خودِ زندگی را یک نمایش کمدی دانست. یک شوخی لوده!
حقیقتا زندگی چیزی جز تماشای یک تئاتر کمدی بیشتر نیست! پس چرا باید بخاطر چنین نمایش مضحکی ترس به دل خویش راه دهیم؟! چرا باید این پرده ی کمیک را بیش از آنکه به آن بخندیم، جدیش بگیریم و در نهایت برایش زار زار بگرییم؟! رذالت جز لاینفک وجود آدمی است. پیکره ی هستی نیز یک صحن تئاتر وسیع و خوش دکور است! “تئاتر کمدی جهان” اسمی است که من بعنوان مترادف (هم معنی) برای زندگی دست و پا می کنم!
در کمدی های کلاسیک تاریخِ سینما ما حتی به زمین خوردن ها و یا مصائب هنرپیشگانِ در ظاهر جدی قاه قاه خنده می زنیم. پس چرا این راه حل را برای کمدی زندگی خویش در پیش نگیریم؟!
{در کمدی ها، تماشاچیان حتی به اشک بازیگران خواهند خندید!}
