(بودش)
خوشی، آرامش و شادی… تمامی اعمال ما می بایست در آفرینش این حالات نقشی بازی کنند زیرا در غیر اینصورت شاید نتوان آن ها را اعمالی اخلاقی دانست.
درد از جان مادی ما زبانه می کشد و رنج از روان ما بر ما مستولی می گردد؛ رنجی که می توان محل آن را حضور دیگران دانست. غم کشنده ماحصل اعمال برخلاف وجدان ماست و همه ی این ها با هم جهنم آدمی را می سازند.
یک حضور زیبا، حضوری در این هستی است که تلاش حاضرانش همه مهیا نمودن قطبین مخالف این جهنم باشد. تلاشی ارادی و آگاهانه برای فراهم نمودن خوشی، آرامش و شادی در گام نخست برای خود، در گام دوم برای نزدیکان و اطرافیان و در گام سوم برای تمامی بشریت.
چنین چیزی را من فقط می توانم حضور بنامم. هر چیزی غیر از این شاید فقط حاضر بودن است و نه حضور داشتن. خوشی، آرامش و شادی بهشت ما آدمیان است و انسانی بهشتی در هر گاه و در هر مجالی برای خلق این بهشت موعود می کوشد…
این ها غایت حضور ما هستند و فقط به دست خودمان در زندگی حاضر خواهند شد!
{حضور یعنی تلاش برای بالفعل نمودنِ بودن…}
