یکی از جملات معروف من می گوید: “چیزی جز بهترین به من داده نخواهد شد!” حال پرسشی که به ذهن متبادر می گردد این است که “بهترین” و یا بهتر است بگوییم “بهترین ها” چیستند؟ در جایی گفته بودم که بهترین همواره یکی است. این بدان معناست که برای رسیدن به درکی از مفهوم بهترین لازم است که نگرشی جهانشمول نسبت به اتفاقات داشته باشیم. این یعنی اینکه بهترین برای من با بهترین برای تو و با بهترین برای او نمی بایست و نمی تواند که در تضاد قرار گیرد.
بهترین چیزی Particular نیست و هرگز نباید که به این شکل تعبیر شود. قرائتی Universal از بهترین، راه گشای تمامی این پیچش اندیشه ها خواهد بود. می توان بضرس قاطع اذعان نمود که بهترین عملا همان چیزیست که واقع شده است. بهترین آن چیزی نیست که ما انتظار وقوعش را می کشیم بل آن چیزی است که واقع خواهد شد. طبق اصل بهینه حالت ممکن (اصل هامیلتون) می توان نتیجه گیری کرد که هر چه واقع می شود نه برای من بل برای کل هستی، بهترین حالت ممکن خواهد بود. بهترین ها همان وقایع جهان هستند…
{بهترین همان سهم ما از هستی است که در قالب الگوهای شناختی و خواست های سر برآورده از ساخت آگاهی ما، بر ما واقع می شود!}
