تصادفا جوانی از جانب یکی از دوستان نسبتا قدیمی در جلسه ای که من در آنجا حضور داشتم حاضر شد و بدون درخواست ما صفحاتی از تاریخ نه چندان روشن زندگی خویش را بازگو کرد. ایشان می گفت دوستی به نام “میم. الف.” داشته که رفتارهای عجیبی از وی سر می زده است.
می گفت که او مارمولک می خورد. بدون هیچ دلیل خاصی دم گربه را با تیغ می برد و داستان کشتن یک لاک پشت بتوسط ایشان را برای ما تعریف کرد که به چه شکل اسفناکی پاهای آن را با قیچی بریده و سپس با اره آن را از وسط زنده زنده به دو نیم کرده است. یاد حرف کانت افتادم که می گفت: جنایت علیه انسان ها از جنایت علیه سایر موجودات زنده آغاز می شود.
انسان ستیزی متاسفانه از ویژگی های بارز برخی انسان هاست. صرفنظر از این اصل که فیزیولوژی مغز این چنین چهره های ضداجتماعی با دیگران متفاوت است، نقش تربیت را نیز نمی توان نادیده انگاشت. من اظهار همدردی خویش را با تمامی قربانیان چنین شخصیت هایی چه در گذشته، چه در حال و چه در آینده اعلام می دارم.
