(گزینش / Choice)
برای اینکه بتوانیم در باب انتخاب کلمه ای بر لب برانیم، می بایست اول این پیش فرض را بر بحث تحمیل کنیم که آدمی موجودی مختار است. البته نه پذیرش اختیار چونان یک قرائت ماکسیمالیستی! بل چونان یک اختیار حداقلی با شرایط و ویژگی هایی خاص و نسبی.
شکل گرفتن مفهوم اختیار و انتخاب نزد آدمی، خود دلیلی آرام بخش در باب اختیار نسبی آدمی است، چه اگر آدمی حق انتخاب نداشت هرگز مفهوم انتخاب برای وی موضوعیت نمی یافت.
بگذریم! انتخاب هنوز پیش روی ماست و ما وضعیت وجودشناختی آن را معلوم نساخته ایم. انسان در زندگی کوتاه خویش با انتخاب های گوناگونی روبروست. از انتخاب کوچکترین و بی اهمیت ترین مسایل زندگی گرفته تا انتخاب مسیر و جریان زندگی. آدمی انتخاب می کند و سپس مسئولیت انتخاب خویش را به گردن می گیرد.
گاهی اوقات انتخاب های گذشته ی ما با تحلیل های امروز ما اسباب سرشکستگی ما را فراهم می آورند. من می خواهم بگویم که ما نمی توانیم و نباید خود را بخاطر انتخاب های گذشته ی خویش سرزنش کنیم زیرا که بهترینِ ممکن بوده اند، ما فقط می توانیم و باید بخاطر انتخاب های آینده خود را ملامت کنیم.
