هفت یادآوری دِی دادی برای کامروایی: یک) برای بازگرداندن آنکس که به یکباره تو را ترک کرده است، هیچگونه تلاشی نکن؛ زیرا اگر چیزی جز خوبی و محبت از تو ندیده است، بزودی خودش دست از پا درازتر باز خواهد گشت. دو) اجازه نده کسیکه تابحال خودش چیزی نیآفریده است، از آفرینش تو انتقاد کند. سه) همیشه در قبال انسان ها حُسنِ نیت داشته باش، ولی اگر کسی تخطی نمود و اذیتت کرد، تو نیز یک مرتبه حالش را بگیر؛ و سپس اگر تغییر رویه داد، تو نیز تغییر رویه بده و دیگر کینه نَوَرز. چهار) از اینکه به کسی […]

مثل هرچیز دیگری در این جهان، امید نیز دو شکل راستین (اصل) و ناراستین (تقلبی) دارد. وقتی دیگران را به امیدواری دعوت می‌کنم، بی‌شک شکل راستین آن را در نظر دارم. امید راستین با تلاشگری توامان است بنحویکه: تنها تلاشگران حق امیدواری دارند. – دِی‌داد پانوشت: ای تلاشگر؛ ناامیدی خط قرمزت باشد.

دیشب مطلبی منتشر کردم تحت عنوان “هفت یادآوری دِی دادی برای کامروایی”، که مورد استقبال خوبی قرار گرفت و دوستان عزیزی نیز خصوصی پیغام دادند که دنباله اش را بنویسم و تعداد نکات را بیشتر کنم؛ که بنده نیز اجابت می کنم. تقدیم (با عشق) به شما یاران گرامی ام: 👇👇👇 هشت) کسیکه به تو “توجهی” ندارد، لیاقت تو را هم ندارد. نه) در کارَت آنقدر خوب باش که نتوانند بسادگی از تو صرف‌نظر کنند. آن ها یا با تو هستند، یا که ضرر میکنند. ده) اگر بنا باشد که در اثر موفقیت، تبدیل به فردی گوشت تلخ و گَنده […]

آخرین ماه سال که می شود، افسوس هایی لعنتی گریبان مرا می چسبد. افسوس هایی نه فقط از بابت همین یک سال ناقابل؛ بل از بابت همه ی طول زندگی ام… کارهایی که بایستی انجام می دادم و ندادم،جاهایی که نبایستی می رفتم و رفتم؛ حرف هایی که بایستی می زدم و نزدم،افرادی که نبایستی تحویل می گرفتم و گرفتم؛ فرصت هایی که بایستی تعقیب می کردم و نکردم،فریب هایی که نبایستی می خوردم و خوردم… و در یک کلام؛چیزهایی که نبایستی می شد؛ اما که شد!(نفرین بر این مصایب و افسوس های لعنتی زندگی.) چه کسی است او که […]

نخست، این “زندگی”ست که انسان را می سازد؛ و سپس، آن “انسان” است که زندگی را خواهد ساخت. – دِی داد _______ (در شرح عکس و به تاسی از فروغ بزرگ:) این منم، فردی در آستانه ی فصلی سرد، لمیده بر گذشته؛ با چشمانی خیره در چشمان آینده، و با تاجی از زمان بر سر؛ در آغاز میانسالگی اش، زندگی او را ساخته؛ و او اکنون به دنبال ساختن زندگی است، با ایمان به آغاز فصل سرد؛ که به اجبار، هرگز شکوفه ای نمی روید، پاییز و زمستانی لازم است؛ و در پایان این سرما و آن برگ ریزان، شکوفه […]

از یکی از دانشجویان دوره ی فلسفه ی کاربردی ام هدیه ای به دستم رسید که شکل ویژه ی کادو کردنش برایم حسابی الهام بخش شد و نخستین چیزی که از آن در نظرم جلوه ی خاصی پیدا کرد، جملاتی بود که بر روی آن نوشته شده بودند. تقریبا سی ثانیه ای مشغول خواندن جملات بودم که متوجه شدم گلچینی از دفتر اول گزین گویه های خودم است و از این بابت حال ویژه ای بر من مستولی شد. فکرش را بکنید! کسی سخنان خودم را به من هدیه داده است و حقیقتا چه چیزی می تواند که جذاب تر […]