آیا دیلمای زندانی پاسخی دارد؟ برخی از محققین درگیر یافتن پاسخی برای این دیلما شده اند. دیلما یعنی موقعیتی بغرنج که در ظاهر هیچگونه پاسخی برای آن نمی توان یافت. اما این موقعیت در رابطه با چیست؟! برای دیلمای زندانی صورتبندی های مختلفی وجود دارد. صورتبندی پیشنهادی من بشکل زیر است:

در نظریه ی ریاضیات طبیعی بینهایتی وجود ندارد و از این رو این نظریه از اساس دارای یک حرکت ریاضیاتی است. در این نظریه ما بجای بودن ها با شدن ها سر و کار داریم. صفر به یک مبدل می شود و این همان تداعی کننده ی مسئله ی پیدایش است. اگر صحن و سرای ریاضیات، یک ساحت شدنی نباشد، آنگاه باید ریاضیات را مقدم بر جهان بدانیم و این بزعم من یک جریان انحرافی است. بینهایت همانطور که بارها پیشتر از این اشاره کرده ام یک مفهوم کیفی بوده و ربط چندانی به اعداد ندارد.

حواس ما بگونه ای تکامل پیدا کرده اند که درکی از شکل اجسام برای ما به دست می دهند. فارغ از اینکه آیا این درک منطبق بر حقیقت چیزهاست یا که نه، ما جهان را از خلال اشکالی دریافت می کنیم که می توان تمامی آن ها را به اشکال پایه ی هندسی فرو کاهید. در این جهان سه بعدی که ما خود را در آن می یابیم، همه چیز ساخته شده از هرم ها، مکعب ها، کره ها و غیره است.