چرا چیزها گاهی دورتر از حد معمول خود بنظر می رسند؟! من از ابتدا چنین احساس غریبی را گاه و بیگاه در حین نگریستن به اشیاء تجربه کرده ام. مثلا در حال نوشتن هستم اما پس از دقایقی بنظرم همه چیز خیلی خیلی دورتر از آن فاصله ای که یقیین دارم قرار دارند، بنظر می رسند.

یکی از حوزه های جذاب فلسفه ی زبان، شاخه ی معناشناسی است. این شاخه نه تنها در وادی فلسفه بلکه در برخی از حوزه های علم همچون زبانشناسی و یا علوم کامپیوتر نیز مورد مطالعه قرار می گیرد. یکی از سرفصل های مهم این حوزه، مسئله ی مصداق و مفهوم است.

آشنایی با سطوح مختلف زبان برای رسیدن به درک بهتری از مفهوم زبان حایز اهمیت بسیار زیادی است. در راستای نظریه پردازی در رابطه با فلسفه ی زبان نسبت به درک ماهیت این پدیدار، قبلا به ارایه ی توضیحاتی پرداختیم که توضیح دوباره ی آن ها را صلاح نمی دانیم، از این جهت ادامه ی بحث از انتهای مباحثات قبلی را در این نوشتار حاضر، ارایه می کنیم.

زبان و فرهنگ بده بستان های عمیقی با یکدیگر دارا هستند بنحویکه شاید نتوان وجود یکی را بدون دیگری متصور شد. از این رو در راستای آموزش زبان های خارجی می بایست به ملاحظات فرهنگی قایل بود و این یعنی نمی توان زبانی را یاد گرفت بدون اینکه بخواهیم خود را در اتمسفر فرهنگی آن زبان غرق کنیم.

اگرچه عمده ی مسایل مرتبط با عوام نکوهیدنی است اما چیزهای اندکی از ایشان را در مواردی می توان ستود. یکی از این  دست موارد نادر ستودنی در رابطه با ایشان، قدرت زبان آن ها در برخی مسایل است. این زبان که عوام آن را در ارتباط با مسایل عامیانه ی روزانه بکار می بندند، از پیشینه ای دراز برخوردار بوده و از سر این تاریخ طولانیِ خود، این شانس را پیدا کرده که همه جانبه مورد چکش کاری و بهینه سازی قرار بگیرد.